Wednesday, May 30, 2007

το βίαιο ξύπνημα



ναι ναι οκ , ξαναποστάρω , δεν κρατήθηκα ... οι φωτογραφίες των βασανισμένων ιρανών που έδειξε ο gay super hero, το pride στη Μόσχα , δεν κρατήθηκα ...είναι εικόνες που τουλάχιστον με θυμώνουν , με κάνουν να σκέφτομαι , με κάνουν να θέλω να μιλήσω ... δεν έχω καμιά όρεξη ούτε να το παίξω ευαίσθητος , ούτε ότι συμπάσχω , αυτό το αφήνω στις καλοντυμένες κυριούλες των φιλανθρωπικών γκαλά , ξέρω πως δεν μπορώ να κατανοήσω το μέγεθος του σωματικού και ψυχικού πόνου των ιρανών που βασανίστηκαν κατηγορούμενοι για ομοφυλοφιλία , ούτε το μέγεθος της ξεφτίλας που υπέστησαν όσες θαραλλέες ρωσίδες και ρώσοι οργάνωσαν το gay pride στη Μόσχα , μάζεψαν υπογραφές , κινητοποίησαν και στην τελική έφαγαν ξύλο , τους έριξαν αυγά και τους έχωσαν και στη φυλακή ... δεν μπορώ να κατανοήσω όσο κι αν θέλω τον πόνο του άλλου , περιοριζόμενος απο τα όρια του κόσμου μου , όρια που συχνά απειλούνται αλλα διασώζονται πάντα απο απλουστεύσεις-νόρμες , απο συνήθειες , όλα αυτά που επιστρατεύονται στον αγώνα περι πάρτης και που ίσως και να είναι και αναπόδραστη συνέπεια της άθλιας ύπαρξής μας στον άθλιο τούτο κόσμο ... είναι σημαντική όμως η επικοινωνία , το φορτίο που ίσως μπορέσουν να μεταφέρουν κάποιες τέτοιες εικόνες , που μπορεί να συνταράξουν λίγο έστω τα όρια των κόσμων μας και ν'ανοίξουν κανα παραθυράκι μέσα μας , να κάνουμε καμια κινησούλα , να σπάσουμε λίγο τη μαυρίλα ίσως ... λέμε τωρα

6 comments:

et go home said...

Καλά έκανες και τις έβαλες, και σε αυτό το μέγεθος ακόμα περισσότερο.
Όσο για το γενικότερο νόημα νομίζω ότι όλοι οι νοήμονες άνθρωποι εξοργίζονται με τέτοιες εικόνες.
Το «και μετά;» είναι το πρόβλημα. Δηλαδή ωραία όλα αυτά- τα είδαμε- είναι δραματικά. Και τώρα τι γίνεται,; Τι μπορώ να κάνω; Πως μπορώ εγώ να βοηθήσω αυτόν στο Ιράν ή οπουδήποτε αλλού είναι;
Εδώ δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου να λειτουργεί με μεγαλύτερη άνεση σε δημόσιους χώρους; Και αυτό σίγουρα απαιτεί πολύ λιγότερη προσπάθεια.
Ο σύγχρονος πολίτης είναι αδύναμος. Ενώ καταφέραμε να ακούγεται η φωνή μας, αυτή χάνεται ανάμεσα στις τόσες άλλες που η κάθε μια μεταφέρει το δικό της μήνυμα. Η κοινωνία των πολιτών, αν υπάρχει, είναι διασπασμένη σε χίλια κομμάτια.
Και σαν λαός, έχουμε και τον ωχαδερφισμό μας, κερασάκι στην τούρτα.

erva_cidreira said...

Οι πρεσβείες του Ιράν και της Ρωσίας έχουν διεύθυνση, τηλέφωνο, e-mail. Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για δράσεις ακόμη και από τη βολή του γραφείου μας.
Επιπλέον μπορούν τα ζητήματα αλληλεγγύης να εκφραστούν δημοσίως στο gay pride, αν βεβαίως το εγκρίνουν οι διοργανωτές.
Eκδηλώσεις όπως το pride ΟΦΕΙΛΟΥΝ να θέτουν πολιτικά προβλήματα αυτού του τύπου. Ή μήπως είναι ΜΟΝΟ για πανηγύρια;

Κώστας said...

Καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι να πάμε στο pride.

Υγ: Χαίρομαι που γύρισες!

tsarlatann said...

[μεγάλη μπουκιά φάε αγαπητέ... :-)
χαίρομαι που ξαναγράφεις]

Υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι που μπορούν να βγουν από τον μικρόκοσμό τους και να συλλάβουν το μέγεθος της βίας, της μισαλλοδοξίας και της καταπίεσης.
Και το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε από επιλογή. Η επίγνωση μιας κατάστασης σε δραστηριοποιεί, σε αναγκάζει να είσαι ανήσυχος.
Ποιος θέλει να είναι ανήσυχος; Ποιος θέλει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του δαρμένου, του προπυλακισμένου, του βιασμένου;
Η άγνοια σώζει, όπως λέω ειρωνικά πολλές φορές.
Είναι εύκολο να σχολιάζουμε από το προστατευμένου περιβάλλον του σπιτιού μας.
Πόσο έτοιμοι είμαστε όμως να φάμε ξύλο για το δικαιωμα στην διαφορετικότητα;
Και κυρίως όσο έτοιμοι είμαστε να φάμε ξύλο για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα των άλλων;

Καλημέρα...

les_boi said...

χμ δεν χαίρομαι τόσο για την ασυνεπειά μου,αλλα τιταθες βαριόμουνα να βρω νεο όνομα για μπλόγκ,βαριόμουνα να βρω νεο nick και ποιος χέστηκε στην τελική,απλά παρασύρομαι ... εκει που λές πως όλα αλλάζουν συνειδητοποιείς πως όλα ίδια έχουν μείνει κι απλά τρώς τα μούτρα σου , δεν ξέρω αν και πόσο θα συνεχίσω να γράφω στο συγκεκριμένο μπλόγκ...
τωρα επι του θέματος
et μας έχουν κάνει να νιώθουμε αδύναμοι , δεν είμαστε , το ποιος κατέχει την εξουσία είναι πολυ σχετικό και ευμετάβλητο , εγω πρεσβεύω πως πρέπει να την κατέχουν όλοι ή κανένας , αν ήσουνα χθές στην πρεμιέρα του gay lesbian film fest θα μπορούσες να νιώσεις ότι έχουμε δύναμη ως queer και με τους κατάλληλους τρόπους μπορούμε να ακουστούμε , το ζητούμενο είναι η επικοινωνία ,αυτή πρέπει να επιδιώξουμε ξεκινώντας απο τα πιο μικρά πράγματα στο personal life και πηγαίνοντας σιγα σιγα και παραπέρα , να μπούμε στη θέση του άλλου , να τον νιώσουμε γιατι μεσω αυτού ανακαλύπτουμε και εαυτούς ... αυτα βέβαια είναι αμπελοφιλοσοφίες ενός πρωινού που απλά έχω καλή διάθεση γιατι έχει λιακάδα και μπήκε καλοκαίρι:-P

Anonymous said...

kai an den se ksipnhsei to kalokairi,kai o hlio, ti nomizeis dinei elpida?
:))
efxomai oloi na eixame merika tetoia kalokairina prwina...kai an sumpiptame, kai an to ekfrazame, isws na allazame kai ton kosmo...
isws pali to mhnhma sou apla na mou edwse ligh elpida kai na h8ela na sou antapodwsw to xamogelo :P